Photo by sydney Rae on Unsplash
Κομμάτι της ζωής όλων μας είναι πολύ συχνά οι μικρότερες ή μεγαλύτερες αλλαγές, ηθελημένες ή μη.
Η έναρξη σπουδών, η αλλαγή τόπου ή είδους εργασίας ή καριέρας, μια μετακόμιση, ο γάμος, το διαζύγιο, η απόκτηση παιδιών, μια ασθένεια, είναι μερικά ενδεικτικά παραδείγματα θετικών ή πιο δύσκολων αλλαγών που προκύπτουν στη ζωή μας.
Η συνήθεια της καθημερινότητάς μας, μας παρέχει σταθερότητα και ασφάλεια ως ανθρώπινα όντα και ως εκ τούτου την αναζητούμε και τη διαφυλάττουμε. Γνωρίζοντας όμως πως η ζωή δε λειτουργεί με τον τρόπο αυτό, καθώς ανατροπές και απροσδόκητες αλλαγές είναι εφικτό να συμβούν ανά πάσα στιγμή, ένας τρόπος προσπάθειας ελέγχου του ανεξέλεγκτου, είναι η ανάγκη μας να γνωρίζουμε πως τελικά στην πορεία όλα θα έχουν θετικό και σταθερό πρόσημο.
Photo by Chris Lawton on Unsplash
Ο λόγος είναι διότι ειδικά οι μεγάλες αλλαγές ζωής, συχνά είναι αγχωτικές έως και τρομακτικές. Πολλοί από εμάς, ενώ θα επιθυμούσαμε να τολμήσουμε κάποια προωθητική για εμάς αλλαγή, τελικά δεν το πραγματοποιούμε κι άλλες φορές προσπαθούμε να προσπεράσουμε αναπόφευκτες αλλαγές, ενώ στην πραγματικότητα ούτε να “κρυφτούμε” από την παρουσία τους μπορούμε και σίγουρα δεν μπορούμε να τις αποκλείσουμε από το να συμβούν.
Είναι συχνά αυτονόητο αλλά όχι αρκετό να μιλάμε για κουράγιο, αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας μπροστά στο άγνωστο των αλλαγών, ειδικά όταν στον αντίποδα μας ακινητοποιεί το άγχος και ο φόβος μπροστά στο νέο κι αχαρτογράφητο.
Είναι σημαντικό όμως να θυμόμαστε πως καθώς προσαρμοζόμαστε στα νέα δεδομένα σταδιακά – όσο χρόνο κι αν αυτό χρειαστεί – κάθε επόμενο βήμα μας, έστω και μικρό, εκτός από πολύ σημαντικό, αποτελεί τη σταθερά/πυξίδα μας για τη συνέχεια.
Να θυμόμαστε επίσης πως και μόνο το ότι τολμούμε να ξεκινήσουμε κάποια σημαντική αλλαγή, αυτό αποτελεί ένα εξαιρετικά γενναίο βήμα, ίσως και μια καλή αφορμή να ανοίξουμε το πεδίο μας σε οπτικές και πιθανότητες που μας προσφέρει η ζωή, που ίσως παλαιότερα δε μας επιτρέπαμε να σκεφτούμε.
Photo by Heidi Fin on Unsplash
Ας δούμε μερικά «εργαλεία» που μπορούμε να έχουμε υπόψη, ώστε να μας πλαισιώσουν βοηθώντας να γίνει η μετάβασή μας πιο βατή κι συνειδητοποιημένη:
- Η περιέργειά μας για το νέο κι άγνωστο. Ας μετατρέψουμε μέρος του -λογικού- άγχους μας, σε χρήσιμη περιέργεια. Μέρος της κινητηρίου που μας οδηγεί στη διεκπεραίωση των αλλαγών είναι η επιθυμία μας για αυτές, συνεπώς και η συνδεόμενη χαρά και η αναμονή για το αποτέλεσμά τους.
- Δεν υπάρχουν σωστές και λάθος αποφάσεις. Κριτήριο αποτελεί η δική μας επιθυμία καθώς και το τί αυτή σηματοδοτεί για τη δική μας προσωπική πορεία, η οποία βάσει κριτηρίων άλλων ανθρώπων μπορεί να έχει πολύ διαφορετικό νόημα ή σημασία.
- Μπορούμε πάντα να «διορθώσουμε» ο,τιδήποτε στην πορεία αυτή σταματάει να μας ικανοποιεί. Αν αυτό προκύψει, θα πραγματοποιήσουμε τις αλλαγές που χρειαζόμαστε ώστε να επανέλθουμε στην ισορροπία μας, έστω κι αν ο στόχος μας πάρει περισσότερο χρόνο για να πραγματοποιηθεί. Είναι πιθανό ακόμη και να σταματήσουμε στο σημείο αυτό, αν νιώθουμε πως αυτό είναι ασφαλέστερο για εμάς, ή να επιστρέψουμε στα αρχικά μας δεδομένα και σε μεταγενέστερο χρόνο να ξαναπροσπαθήσουμε, αν το θελήσουμε.
- Κάθε κίνηση ή προετοιμασία, έστω και νοητή, μας μαθαίνει κάτι παραπάνω είτε για τον εαυτό μας και τις δυνατότητές μας είτε για τους άλλους γύρω μας. Σε κάθε περίπτωση, εμπλουτίζονται οι αναπαραστάσεις μας και η εξερεύνηση των δυνατοτήτων μας, ακόμη και μέσα από τις πιο δύσκολες εμπειρίες μας.
- Δεν μπορούμε να μείνουμε ακίνητοι και αναλλοίωτοι. Μερικές φορές ενώ θεωρούμε πως το ασφαλές για εμάς είναι το ήδη γνωστό, η αλήθεια είναι πως μόνο η προσαρμογή στις εξελίξεις και τις αλλαγές που συμβαίνουν γύρω μας μπορεί να μας παρέχει καλύτερη ή πιο ανεπίπλεκτη επιβίωση.
- Να θυμόμαστε πως τίποτα δε μένει σταθερά το ίδιο για πάντα. Η νοσταλγία για παρελθοντικές εποχές και στιγμές είναι φυσιολογική και πολλές φορές ενδεικτική του τί μας λείπει ώστε να αναπληρωθεί με βάση τα σημερινά δεδομένα, όμως δεν ωφελεί να μας κρατάει «κολλημένους» στο παρελθόν εμποδίζοντας την εξέλιξή μας. Αφήνοντας το πριν, ανοίγουμε χώρο για το νέο και ίσως πιο αναγκαίο.
- Εμπιστευόμαστε πως έχουμε εσωτερική καθοδήγηση. Όταν κάτι μας αναγκάζει να αλλάξουμε πορεία ή να αποδεχθούμε μια μεγάλη ανατροπή στη ζωή μας, παίρνουμε όσο χρόνο προσωπικά χρειαζόμαστε ώστε να συνειδητοποιήσουμε τη μετατροπή των δεδομένων μας και εμπιστευόμαστε πως, σε κάθε περίπτωση, μπορούμε να ενδυναμωθούμε μέσα από την αλλαγή.
- Αν χρειαστούμε τη συνδρομή φίλων και οικείων μας, την αναζητούμε, ανατροφοδοτούμαστε απο την εμπειρία μας σε προηγούμενες αντίστοιχες στιγμές της ζωής μας και συνεχίζουμε με το βηματισμό που νιώθουμε άνετα.
Photo by Ross Findon on Unsplash
